Hoe zit het met al die goede en vooral stupide voornemens van mij?

(deze blogpost is een update, op vraag van verschillende lezers)

1. Ik kan niet zonder lezen. Ik kan het niet. Ik kan het niet. Ik deed het, nu al 22 dagen. Maar het is niet leuk. Ik kan wel zonder online cursussen, en zonder Instagram, maar ik mis de romans, ik mis mijn non-fictie input. De kraan gaat dus weer open, ze lekt toch al de hele tijd: ik las stiekem wel blogs en keek wel docu's en luisterde wel podcasts. 

Bracht het wat ik wilde? Een beetje wel. Ik schreef en ik verbleef dagelijks minstens een uur in mijn Bliss Station. En dat is goed. Die gewoonte wil ik houden, omdat er uiteindelijk iets zal gebeuren.

You must have a room, or a certain hour or so a day, where you don’t know what was in the newspapers that morning, you don’t know who your friends are, you don’t know what you owe anybody, you don’t know what anybody owes to you. This is a place where you can simply experience and bring forth what you are and what you might be. This is the place of creative incubation. At first you may find that nothing happens there. But if you have a sacred place and use it, something eventually will happen. (Joseph Cambell)

2. De Whole 30, vandaag dag 9. Het lukt wonderwel, tot nu toe met enkel negatieve effecten: vermoeidheid, hoofdpijn en chagrijn. Maar uit ervaring weet ik dat het morgen keert (zo ongeveer rond 13:47), dat dan de transformatie naar energie uit andere bronnen dan suiker en koolhydraten rond is. 

3. Ik deed mijn auto weg vorig jaar. Om meer te fietsen en te wandelen en te bussen. Om mijn voetafdruk te verkleinen en het leven te vereenvoudigen. En het leven werd er vanalles door, maar niet eenvoudiger. Vorige week kochten we weer een tweede auto, een zwerfbus zelfs. Ik zal dus niet alleen weer gemobiliseerd zijn deze winter en in noodgevallen, we zullen bovendien massa's kleine vakanties in ons leven kunnen inbouwen. Mét koelkast, kookvuur, wasplek en slaapplaats in ons eigen kleine huis op wielen. Het is al jaren een droom, en nu dus bijna waar: zo worden voornemens ingehaald door mirakels. 

Ach, ik beweerde gelukkig nooit dat ik standvastig was. 

(Vergat ik nog een voornemen, of heb jij nog een prangende vraag voor mij waar je nooit een antwoord op kreeg? Shoot! Ik heb toch vakantie, dus alle tijd om te antwoorden.)